To γάγγλιο είναι μία μικρή κύστη που εμφανίζεται κάτω από το δέρμα. Είναι πιο συχνό σε ασθενείς 20-50 ετών και εκδηλώνεται συνήθως στον καρπό ή το χέρι. Η κύστη περιέχει παχύρευστο υγρό αρθρικής προέλευσης, με χαρακτηριστική υφή τύπου gel. Το γάγγλιο συνήθως προέρχεται είτε από μια άρθρωση είτε από το περίβλημα (έλυτρο) ενός τένοντα.
Η αιτία που προκαλεί την εκδήλωση γαγγλίου δεν είναι γνωστή. Θεωρείται ότι επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί του θυλάκου της άρθρωσης ή του ελύτρου των τενόντων μπορεί να προκαλέσει χαλάρωση των δομών αυτό και παραγωγή υγρού που σχηματίζει τη κύστη.
Υπάρχουν διάφορα είδη γαγγλίου. Οι κυριότεροι είναι οι εξής:
• Ραχιαίο γάγγλιο του καρπού: το πιο σύνηθες είδος γαγγλίου. Τυπικά προέρχεται από τη σκαφομηνοειδή άρθρωση. Βρίσκεται στην πίσω επιφάνεια του καρπού.
• Παλαμιαίο γάγγλιο του καρπού: βρίσκεται στην παλαμιαία επιφάνεια του καρπού. Πολλές φορές βρίσκεται κοντά ή περικλείει την κερκιδική αρτηρία. Για τον λόγο αυτό, χρειάζεται προσοχή κατά την χειρουργική αφαίρεση.
• Βλεννώδης κύστη (mucous cyst): το γάγγλιο αυτό βρίσκεται στη ραχιαία επιφάνεια της τελικής άρθρωσης των δακτύλων και σχετίζεται με υποκείμενη αρθρίτιδα.
• Γάγγλιο ελύτρου τενόντων (retinacular cyst): το γάγγλιο αυτό σχετίζεται με το έλυτρο των τενόντων, πιο συχνά των καμπτήρων στα δάκτυλα.
Τις περισσότερες φορές, το γάγγλιο, αν και άμεσα ορατό, είναι τελείως ανώδυνο και το πρόβλημα είναι καθαρά κοσμητικό. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να προκαλεί πόνο και αδυναμία κίνησης της υποκείμενης άρθρωσης.
Η διάγνωση ενός γαγγλίου είναι συνήθως εμφανής κατά την κλινική εξέταση. Ο ιατρός μπορεί να σας παραπέμψει για μια απλή ακτινογραφία του χεριού ή του καρπού, προκειμένου να αναζητηθούν συνοδές παθήσεις. Ο υπέρηχος ή η μαγνητική τομογραφία επιβεβαιώνουν την διάγνωση, ή παρέχουν περαιτέρω πληροφορίες αν το γάγγλιο γειτνιάζει με ευαίσθητες δομές.
Η συντηρητική θεραπεία του γαγγλίου περιλαμβάνει:
• Απλή παρακολούθηση
• Ξεκούραση – αποφυγή δραστηριοτήτων που προκαλούν πόνο
• Ακινητοποίηση σε κηδεμόνα για μικρό χρονικό διάστημα
• Παρακέντηση με βελόνα, με ή χωρίς έγχυση κορτιζόνης
Το ποσοστό υποτροπής για την παρακέντηση με βελόνα είναι γύρω στο 50%.
Η χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει την εκτομή του γαγγλίου υπό τοπική αναισθησία. Είναι σημαντικό να αφαιρεθεί όλο το γάγγλιο μαζί με το τμήμα του αρθρικού θυλάκου από το οποίο προέρχεται, έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα υποτροπής.
Ελληνικά
English