Τα κατάγματα της πηχεοκαρπικής άρθρωσης είναι κατά κύριο λόγο τα κατάγματα του κάτω πέρατος της κερκίδας. Πρόκειται για πολύ κοινά κατάγματα, ειδικά σε γυναίκες άνω των 65 ετών με οστεοπόρωση.
Υπάρχουν πολλοί τύποι καταγμάτων πηχεοκαρπικής. Πιο συχνά είναι τα κατάγματα Colles, δηλαδή εξαρθρικά κατάγματα με γωνίωση προς τα πίσω. Η αντίθετη παραμόρφωση λέγεται κάταγμα Smith. Επίσης, συχνά είναι τα κατάγματα με ενδαρθρική συμμετοχή (όπως Barton, κλπ).
Η συνηθέστερη αιτία κατάγματος είναι η πτώση στο τεντωμένο χέρι. Στους μεγαλύτερους ασθενείς πρόκειται για κακώσεις χαμηλής ενέργειας, ενώ σε νεότερους είναι συχνές οι κακώσεις υψηλής ενέργειας, όπως ένα τροχαίο ατύχημα ή μια πτώση από ποδήλατο.
Τα συμπτώματα ενός κατάγματος πηχεοκαρπικής περιλαμβάνουν:
• Έντονο πόνο στη περιοχή του κατάγματος
• Πρήξιμο και εκχύμωση
• Εμφανής παραμόρφωση
• Μούδιασμα του χεριού εάν υπάρχει νευρική κάκωση
Ο ιατρός θα πάρει αναλυτικό ιστορικό και θα σας εξετάσει προσεκτικά. Μία απλή ακτινογραφία είναι συνήθως αρκετή προκειμένου να επιβεβαιωθεί η διάγνωση. Αν το κάταγμα είναι παρεκτοπισμένο, ο ιατρός στα επείγοντα μπορεί να αποπειραθεί να το «ανατάξει», να το φέρει δηλαδή σε σωστότερη θέση. Σε αυτή τη περίπτωση, μπορεί να υποβληθείτε σε περαιτέρω ακτινογραφίες, για να διαπιστωθεί εάν η θέση του κατάγματος είναι αποδεκτή. Το χέρι τοποθετείται μετά την ανάταξη σε γύψο. Ο χειρουργός στη συνέχεια θα αποφασίσει εάν μπορεί να συνεχιστεί η θεραπεία στον γύψο, ή εάν απαιτείται χειρουργείο. Ο ιατρός μπορεί να ζητήσει επίσης αξονική τομογραφία (CT) στα πλαίσια του προεγχειρητικού σχεδιασμού.
Τα περισσότερα κατάγματα της πηχεοκαρπικής βρίσκονται σε αποδεκτή θέση μετά την ανάταξη και μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά, χωρίς χειρουργείο. Το άκρο παραμένει σε γυψονάρθηκα και ο ασθενής ακολουθείται ανά τακτά χρονικά διαστήματα με επαναληπτικές ακτινογραφίες μέχρι την επούλωση του κατάγματος. Άλλα κατάγματα, πάλι, θεωρούνται ασταθή και απαιτούν χειρουργείο. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα κατάγματα με ενδαρθρική συμμετοχή, τα ανοικτά κατάγματα, αυτά που δεν ανατάσσονται ικανοποιητικά ή αυτά που είχαν αρχικά αναταχθεί, αλλά «γλίστρησαν» στην πορεία. Το χειρουργείο γίνεται υπό γενική +/- περιοχική αναισθησία και περιλαμβάνει την τοποθέτηση πλάκας με βίδες. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, μία παλαμιαία κλειδούμενη πλάκα είναι αρκετή για να ελέγξει το κάταγμα. Σε μερικές περιπτώσεις απαιτείται η χρήση ραχιαίων πλακών ή fragment specific fixation. Άλλοι τρόποι οστεοσύνθεσης γίνονται πιο σπάνια (external fixation ή spanning plates, k-wiring, κλπ). Μετά το χειρουργείο, ενθαρρύνεται συνήθως η άμεση κινητοποίηση προκειμένου να αποφευχθεί η δυσκαμψία. Ο χειρουργός θα θελήσει να σας παρακολουθήσει με επαναλαμβανόμενες ακτινογραφίες μέχρι την επούλωση του κατάγματος.
Ελληνικά
English