Η άρθρωση του αγκώνα αποτελείται από τα οστά του βραχίονα, την κερκίδα και την ωλένη, που συγκρατούνται μεταξύ τους με δυνατούς συνδέσμους. Το άνω πέρας της ωλένης ονομάζεται ωλέκρανο. Τα κατάγματα του ωλεκράνου αφορούν αυτή την ανατομική περιοχή.
Ο συνηθέστερος μηχανισμός είναι η πτώση στο έδαφος με άμεση πλήξη του αγκώνα. Εναλλακτικά, τα κατάγματα του ωλεκράνου μπορεί να προκληθούν και από μια πτώση στο τεντωμένο χέρι.
Τα συμπτώματα του κατάγματος ωλεκράνου περιλαμβάνουν:
• Έντονο πόνο μετά το κάταγμα
• Πρήξιμο και εκχύμωση της περιοχής
• Δυσχέρεια ή αδυναμία κίνησης του αγκώνα
Ο ιατρός θα πάρει αναλυτικό ιστορικό και θα σας εξετάσει προσεκτικά. Μία απλή ακτινογραφία του αγκώνα συνήθως επιβεβαιώνει τη διάγνωση. Ο χειρουργός μπορεί σε πολύπλοκες περιπτώσεις να σας παραπέμψει για αξονική τομογραφία του αγκώνα (CT), στα πλαίσια προεγχειρητικού σχεδιασμού.
Tα κατάγματα ωλεκράνου συνήθως παρουσιάζουν σημαντική παρεκτόπιση και συντριβή, με αποτέλεσμα να ενδείκνυται η χειρουργική θεραπεία με εσωτερική οστεοσύνθεση. Η οστεοσύνθεση γίνεται είτε με βελόνες και σύρμα (tension band), είτε με πλάκα και βίδες, είτε με ισχυρά ράμματα, ανάλογα με την περίσταση. Το χειρουργείο γίνεται υπό γενική +/- περιοχική αναισθησία, με τομή στο πίσω μέρος του αγκώνα. Μετά το χειρουργείο, ενθαρρύνεται η άμεση κινητοποίηση του αγκώνα, προκειμένου να αποφευχθεί η δυσκαμψία του αγκώνα. Λόγω της υποδόριας θέσης του ωλεκράνου, πολλοί ασθενείς μπορεί να νιώθουν τα υλικά της οστεοσύνθεσης κάτω από το δέρμα. Σε αυτή την περίπτωση, είναι δυνατή η αφαίρεση των υλικών σε 2ο χρόνο, 6-9 μήνες μετά το αρχικό χειρουργείο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως ασθενείς με σχετικά απαρεκτόπιστα κατάγματα και μικρές λειτουργικές απαιτήσεις, ή παρουσία πολλαπλών συννοσηροτητών, είναι δυνατή η συντηρητική θεραπεία σε νάρθηκα και πρώιμη κινητοποίηση.
Ελληνικά
English